Święto Objawienia Pańskiego – VII Orszak Trzech Króli w Gąbinie

Święto Objawienia Pańskiego, zwane potocznie świętem trzech króli, to jedno z najstarszych i najważniejszych świąt chrześcijańskich. Obchodzone 6 stycznia, z roku na rok przybiera coraz bardziej bogatą i barwną oprawę i przypomina wiernym prawdę o Objawieniu Chrystusa.

Podobnie jak w poprzednich latach, świętowanie rozpoczęło się od orszaku trzech króli. Wyruszył on z Nowego Rynku i skierował w stronę gąbińskiej świątyni parafialnej.

Tradycyjnie przewodzili mu trzej królowie. W ich role wcielili się Krzysztof Sobociński, Andrzej Żabka, Leszek Brzeski. Obecna była również grupa rekonstrukcyjna Stowarzyszenia Jeździeckiego im. 4 Pułku Strzelców Konnych Ziemi Łęczyckiej.

O godzinie 15:00 odbyła się Msza Święta. Przed ołtarzem, trzej królowie złożyli pokłon najważniejszym osobom – Świętej Rodzinie. W role Józefa, Maryi i małego Jezusa wcielili się państwo Ostrowscy z Gąbina. Schola Promyczki, pod kierunkiem Katarzyny Sapińskiej zaprezentowała przedstawienie muzyczne oraz przekazała dary Dzieciątku.

Za sprawy organizacyjne odpowiedzialny był ks. Roman Zieliński – wikariusz gąbińskiej parafii. Samorząd reprezentowała Sekretarz Gminy Joanna Stańczak. Wsparcia logistycznego udzieliły: gąbińska policja oraz OSP Gąbin i OSP Topólno.

Barwny i radosny charakter święta, wyrosły bardziej z tradycji niż Pisma Świętego, przysłania nieco prawdziwy jego charakter. Wynika to przede wszystkim z historii i wielu zniekształceń, narosłych w toku dziejów. Epifania, czyli Objawienie Chrystusa, obchodzone 6 stycznia, stanowi część wydarzeń związanych z przyjściem Zbawiciela na świat. Zaliczają się do nich: pokłon trzech mędrców, chrzest w Jordanie i cud w Kanie Galilejskiej. Prawdziwą istotą tego święta jest więc objawienie się Boga człowiekowi i poszukiwanie drogi do Niego, zarówno przez wiarę jak i rozum. Stąd mędrcy ze wschodu - podążający za gwiazdą i symbolizujący naszą duchową wędrówkę za objawionym Bogiem.

W Piśmie Świętym nie ma nigdzie mowy o królach, zaś napis, którym znaczymy drzwi naszych domów wcale nie oznacza imion dostojników, składających pokłon Jezusowi. Prawidłowy zapis C+M+B = Christus Mansionem Benedictat tłumaczy się na „Niech Chrystus błogosławi ten dom”.

Opracowanie: W. Olszewski
Fot: H. Grzelak